۱۲ سال حضور در ساختمان «بهشت» نه تنها در نهایت راه محمدباقر قالیباف جهت ورود به «پاستور» را هموار نکرد، بلکه حالا علامت سؤال‌های زیادی برابر عملکرد او قرار گرفت
ناگفته هایی راجع به تحقیق و تفحص ناکام از شهرداری
عبارات مهم : ایران
به گزارش ایران؛علیرضا رحیمی نماینده پایتخت کشور عزیزمان ایران و عضو فراکسیون امید از پشت پرده ابتر ماندن آن تحقیق و تفحص می گوید و در ادامه اشاره ای هم دارد به رابطه فراکسیون امید و دولت دوازدهم.
ناگفته‌هایی راجع به تحقیق و تفحص ناکام از شهرداری
مشروح این گفت و گو را در ادامه می خوانید:
بعد از چند ماه عنوان تحقیق و تفحص از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران دوباره در مجلس مطرح شده. به عنوان یکی از طراحان طرح قبلی که موفقیت آمیز نبود، در جریان شرح طرح تازه هستید؟
بله. تحقیق و تفحص از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران موضوعی بود که در مجلس ابتر ماند ولی موضوعیت آن همچنان از بین نرفته هست. چون به هر حال نشانه مهم از تحقیق و تفحص این است که شبهات ایجاد شده است جهت مردم و نمایندگان پاسخ داده شود. متأسفانه در تفحص از شهرداری به دلایل روشنی که بیان شده است و لابی هایی که اتفاق افتاد و هم وقت کشی که انجام شد، رأی نیاورد. موضوعاتی مثل واگذاری املاک، تراکم فروشی و قراردادهای مشارکتی همچنان محل سؤال و ابهام هستند و باید روشن شوند.
۱۲ سال حضور در ساختمان «بهشت» نه تنها در نهایت راه محمدباقر قالیباف جهت ورود به «پاستور» را هموار نکرد، بلکه حالا علامت سؤال‌های زیادی برابر عملکرد او قرار گرفت
راجع به همین سرفصل هایی که می فرمایید، چقدر جهت شما سند و مدرک وجود داشت که اصرار به تحقیق و تفحص داشتید؟
یک بخش مهمی از اسناد به صورت ابتدایی تهیه شده است و در اختیار نمایندگان قرار گرفته بود.
از چه کانالی؟
از کانال های مختلفی بود، بعضی از مدارک را افرادی در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران به ما داده بودند، بعضی از اعضای شورای شهر هم مدارکی را در اختیار ما گذاشتند و نهایتاً یکسری مدرک هم به وسیله مردم تهیه شده است بود. یکسری از اسناد را هم بعضی پیمانکاران که ادعاهایی در این خصوص داشتند به ما رساندند.
ناگفته‌هایی راجع به تحقیق و تفحص ناکام از شهرداری
این اسناد اولیه چقدر تکمیل شدند؟
خب اینها اسناد کاملی نبودند ولی اینقدر بودند که جهت ما روشن شود نیاز به تحقیبق و تفحص در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران وجود دارد. بعد از اینکه طرح تحقیق و تفحص را کلید زدیم اسناد بیشتری از همین دست کانال هایی که اشاره کردم، به ما رسید. ضرورتاً هم از مخالفان آقای قالیباف نبودند و حتی در مواردی بعضی موافقان و حامیان آقای قالیباف بودند که اسنادی را به ما رساندند. مجموعه اسناد هم راجع به دو چیز بود؛ یکی وقوع تخلف و دیگری انحراف از آیین نامه های خود شهرداری تهران.
از موضوعاتی که یاد کردید، کدامیک بیشترین درصد تمرکز تخلفات را داشتند؟
۱۲ سال حضور در ساختمان «بهشت» نه تنها در نهایت راه محمدباقر قالیباف جهت ورود به «پاستور» را هموار نکرد، بلکه حالا علامت سؤال‌های زیادی برابر عملکرد او قرار گرفت
بیشترین تمرکز تخلفات در حوزه تراکم فروشی ها بود. آنجا هم از کمیسیون ماده ۱۰۰ شهرداری و هم در تصمیماتی که در سطح معاونین و شهردار اتخاذ می شده است جهت واگذاری هولوگرام و تهاترهایی که مبنای قانونی نداشت، نشانه های جدی از تخلف پیدا کردیم. مثلاً تهاتر مطالبه نقدی در ازای هولوگرام. در هیچ کجای آیین نامه های مالی شهرداری چنین موضوعی نداشتیم. ولی این عنوان در سطوح خیلی اوج انجام می شد.
سطوح خیلی اوج یعنی چه؟ اشاره شما به حجم این دست تهاترها است یا اینکه با دخالت مسئولان بالادستی انجام شده است بود؟
هر دو این موارد بود. اولاً که حجم این دست تهاترها خیلی زیاد بود و ثانیاً نه تنها مسئولان بلندپایه شهرداری از آن مطلع بودند که حتی دخالت هم می کردند و وارد این عنوان می شدند و تخلف در بالاترین سطوح شهرداری رخ می داد.
ناگفته‌هایی راجع به تحقیق و تفحص ناکام از شهرداری
به این موارد در جریان جلسات همان تحقیق و تفحص ناموفق آیا پاسخی داده شد؟
نه. جلسات خیلی محدودی برگزار شد که البته پاسخ روشنی هم نگرفتیم. آقای قالیباف و معاونان ایشان چند مورد آمدند تا توضیح بدهند ولی غالباً یا توضیحاتشان از نظر ما غیرقابل قبول بود یا اینکه اساساً اشاره ای به ابهامات نمی کردند و از آن می گذشتند. متأسفانه یک حمیتی در مجلس و کمیسیون عمران شکل گرفته بود که این تحقیق و تفحص به جایی نرسد. جهت رسیدن به این نشانه از یک سو وقت کشی صورت گرفت و طوری مسأله وارد فرآیندهای اداری شد تا وقت جهت سرعت کار گرفته شود و از سوی دیگر هم لابی هایی که انجام شد نگذاشتند نهایتاً طرح در صحن علنی رأی بیاورد.
این لابی ها و احتمالاً توافق ها بر سر زمین زدن این طرح چگونه اتفاق افتاد و چه کسانی یا طیف هایی بیشترین نقش را داشتند؟
به هر حال نگاه به گذشته تحقیق و تفحص، نگاه آسیب شناسانه است نه مقصرشناسانه. قاعدتاً الان نمی شود درصدبندی دقیقی داد که فشارها از چه جنسی بود و چه عواملی نگذاشتند تحقیق و تفحص رأی بیاورد. منتها لابی های مجلس و ارتباطاتی که در مجلس وجود دارد آنقدر بعضی جاها نیرومند است که الزاماً نمی توان آنها را به زد و بند توصیف کرد. یعنی گاهی روابط شخصی و حتی فامیلی باعث بعضی اتفاقات می شوند.
ولی به نظر می رسد اینجا زیاد بحث منافع مطرح باشد تا چنین دست روابطی.
بله. قطعاً منافع بعضی به واسطه این تحقیق و تفحص به خطر می افتاد و شهرداری هم نهایت تلاش را کرد تا این طرح به جای نرسد. ولی همه اش این نبود. مثلاً حتی می شود به فراکسیون امید هم در این زمینه خرده و ایراد گرفت که تمام قد و منسجم وارد ماجرا نشد. اعضای درخواست کننده تحقیق و تفحص و نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران انصافاً هم عزم خوبی داشتند و هم هماهنگ بودند. منتها فراکسیون امید نتوانست آن نگاه فراگیر را به این عنوان داشته باشد و طرح را تبدیل به دغدغه عمومی کند و این دغدغه زیاد در بین همان درخواست کنندگان و نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران باقی ماند.
دلیلش چه بود؟
شورای مرکزی فراکسیون.
کم کاری کرد یا اینکه مجمع عمومی چنین نظری داشت؟
مشکل به اولویت بندی های داخل فراکسیون برمی گردد یعنی اگر اولویت بندی های ما بر اساس ضرورت های روز می بود، این عنوان وارد دستور کار می شد و ما می توانستیم جهت صحن علنی انسجام بیشتری ایجاد کنیم. حال آنکه در طیف برابر فراکسیون امید، رأی نیاوردن این تحقیق و تفحص به طور جدی وارد دستور کار شده است بود و جهت آن کار می کردند. عنوان تحقیق و تفحص هر چند در مجمع نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران اولویت اول بود ولی در فراکسیون امید اولویت مورد نیاز را پیدا نکرد و ما بدون هماهنگی وارد بررسی این عنوان در صحن علنی شدیم.
همین نگرانی نمی تواند جهت تحقیق و تفحص بعدی هم مطرح شود؟
تحقیق و تفحص تازه در شرایط کاملاً متفاوتی در حال شکل گیری هست. اولاً تجربه تحقیق و تفحص اول را داریم. متغیر دوم بحث عوض کردن شورای شهر و شهردار است که خیلی مهم است.
از چه جنبه ای؟ اینکه دیگر بحث آن امتیاز دادن ها نیست؟
به هر حال انگیزه این تحقیق و تفحص در شورای فعلی و همینطور شهرداری وجود دارد و زمینه مساعدتری دارد و مردم هم به نظر می رسد اعتماد بیشتری به این شورا دارند. مسأله سوم هم تغییری است که در هیأت رئیسه فراکسیون امید ایجاد شده است که امید زیاد داریم که شاهد انسجام بیشتری باشیم.
از دو فراکسیون دیگر یعنی اصولگرایان و مستقلین کدامیک زیاد به نفع آقای قالیباف در جریان این تحقیق و تفحص عمل کردند؟
به ضرس قاطع نمی توان گفت آنها الزاماً با هماهنگی فراکسیونی ورود پیدا کردند. هماهنگی هایی بود ولی نه صددرصد. زیاد به این شکل بود که صورت هایی از دو مجموعه در این خصوص تلاش هایی را انجام دادند تا جلوی تحقیق و تفحص گرفته شود.
ولی از بیرون اینطور به نظر می رسید که مجموعه مستقلین که اتفاقاً با لیست امید هم وارد مجلس شده است بودند در این زمینه بیشترین تلاش را داشتند.
بله. زیاد اشخاص فراکسیون مستقلین جهت رأی نیاوردن تحقیق و تفحص از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران در مجلس تلاش کردند.
شبهه الان این است که آیا بده بستانی در ابعاد متفاوت سیاسی، اقتصادی و هر چیز دیگری در این بین رخ داد یا خیر؟
این شبهه غالبا مطرح می شود ولی به نظر من چون اثباتش سخت است بهتر است ورود نکنیم چون به هر حال هم ابعاد قضایی و سیاسی دارد و هم شرعی و اخلاقی. ما فقط امیدوار هستیم که چیزی نبوده باشد. حدس خود من هم این بود که زیاد نزدیکی های سیاسی و شخصی در این زمینه مثمر ثمر بود تا بحث رد و بدل کردن امتیازهایی خاص.
از نهادهای دیگر آیا کسی جهت خاتمه پیدا کردن اصرار شما بر تحقیق و تفحص ورود پیدا کرد؟
غالبا خود مدیران شهرداری بودند که روابطی با نمایندگان داشتند که البته سطح ورود مدیران شهرداری وسیع بود. یعنی تعداد زیادی بودند که درگیر این عنوان شده است بودند تا جلوی رأی مثبت به تحقیق و تفحص را بگیرند. ضمن اینکه مجمع نمایندگان خراسان و خصوصاً خراسان رضوی هم خیلی در این زمینه فعال بودند و تلاش می کردند که تحقیق و تفحص از شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران رأی نیاورد. بعضاً هم افرادی که سوابق کاری با آقای قالیباف در جاهای مختلفی مثل سپاه، نیروی انتظامی یا شهرداری داشتند هم ورود کردند. یعنی دوستان آقای قالیباف، همکاران ایشان و همولایتی هایشان سه دسته ای بودند که خیلی جهت رأی نیاوردن تحقیق و تفحص تلاش کردند.
سوالی می پرسم که می توانید جواب هم ندهید. آقای لاریجانی در این عنوان چه موضعی داشتند؟
آقای لاریجانی اصلاً وارد نشدند. منصفانه اگر بخواهم بگویم این است که برداشت شخصی من این است که هیچ ورودی نداشتند، چه مثبت و چه منفی. علاوه بر اینکه در یک مورد، جایی که دوستان ما اعتراض داشتند آیا این عنوان به کمیسیون عمران ارجاع شده است نه کمیسیون اجتماعی، ایشان یک نوبت اجازه بررسی مجدد در هیأت رئیسه دادند و همین نشانی از حسن نیت ایشان بود. البته در جریان رأی گیری هم صورت هایی که معروف به نزدیکی به ایشان هستند بیشترین تلاش را جهت رأی نیاوردن تحقیق و تفحص داشتند ولی این به معنای آن نبود که آقای لاریجانی خودشان ورودی به بحث کرده بودند.
چقدر الان امیدوار هستید که تحقیق و تفحص تازه به آخر مطلوبی برسد؟
من الان شخصاً با توجه به عوض کردن ترکیب شورای شهر تهران، ضرورتی نمی بینم که مجلس وارد شود. ما می گوییم تحقیق و تفحص باید جایی باشد که مکانیسم دیگری جهت نظارت و بررسی نداشته باشیم. در همان تحقیق و تفحص قبلی هم اگر شورای شهر ورود می کرد و وظیفه نظارتی خود را انجام می داد و روشنگری می کرد، ضرورتی جهت ورود مجلس وجود نداشت. هنگامی که دیدیم که اینقدر در پرونده املاک شهرداری یا تراکم فروشی ها ابهام و ولی و اگر وجود دارد و کسی هم جواب نمی دهد و شورای شهر هم جهت نظارت ورود نمی کند، مجبور شدیم بیاییم و طرح تحقیق و تفحص بدهیم.
شورای شهر قبلی ورود نظارتی مؤثر به این موارد نداشت و حتی یک سؤال شهروندان هم راجع به پرسشها یاد شده، جواب داده نشد. الان ولی با توجه به عوض کردن ترکیب شورای شهر و پرونده آماده ای که ما در مجلس جهت این تحقیق و تفحص جمع آوری کرده بودیم، زمینه کاملاً جهت شورای شهر آماده است که به این عنوان ورود کند و فکر می کنم اگر جزو اولویت های اعضای تازه این باشد که سابقه گذشته شهرداری را جهت مردم براق کند، قدم بسیار مثبتی خواهد بود. البته بعضی اعضا از جمله آقای رسولی گفته بودند که بنا دارند در ۷ محور، متناسب با معاونت های شهرداری عملکرد قبلی این نهاد را مورد ارزیابی قرار دهند و کارنامه مثبت و منفی آن را هم روشن کنند.
ارزیابی با تحقیق و تفحص بسیار متفاوت هست؛ ابهامی که وجود داشت و منجر به طراحی تحقیق و تفحص شد، ابهام در بروز تخلف و حتی فساد در شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران بود.
قطعاً اینطور است ولی این ارزیابی می تواند مقدمه آن کار نظارتی جدی یعنی تحقیق و تفحص باشد. ضمن اینکه فراموش نکنیم شورای شهر دارد به گذشته ورود می کند و نگاه ما هم نگاه روشنگری هست. من عزم مورد نیاز را جهت این کار در شورای فعلی می بینم؛ هم با توجه به خاستگاه رأی افراد تازه و هم اتفاقات تلخی که در گذشته بابت همین مباحث اتفاق افتاد فکر می کنم که به نفع خود شورای شهر هم است که وارد این عنوان شود.
ولی الان همین هم درگیر یک ابهام در فضای عمومی و خصوصاً میان کسانی که پرسشها شهرداری را دنبال می کنند، شده است است و آن هم اینکه به نظر می رسد یک توافق ضمنی و نانوشته ای بین متنفذین دوره تازه شورای شهر و شهرداری با مسئولان قبلی صورت گرفته و این به معنای چشم پوشی بر اتفاقات گذشته خواهد بود.
واقعیت این است که ما نگاه بدبینانه ای به اتفاقات شورا و شهرداری نداریم؛ ضمن اینکه به نظر هم نمی رسد توافقی صورت گرفته باشد. منطقی نیست که شورا یا شهرداری تازه با آقای قالیباف و نزدیکان ایشان توافق کرده باشند که پرسشها را نادیده بگیرند یا حتی ارزیابی رقیق و کم رمقی داشته باشند. این نه در شأن شورای شهر هست، نه شهرداری و نه حتی آقای قالیباف و شورای قبلی.
وضعیت عملکرد شورای شهر و شهرداری را در همین چند هفته نخست چطور می بینید؟ ما در همین مقطع کوتاه هم شاهد بودیم که بعضی انتصابات و همینطور تصمیم گیری ها مورد انتقاد جدی افکار عمومی واقع شد؛ خصوصاً انتصاب مجدد مدیران آقای قالیباف در شهرداری.
بله در جریان این پرسشها هستم ولی جهت ارزیابی از پرسشها فعلاً به نظرم سریع می رسد. به هر حال یک شورایی که بعد از شورای سینوسی در دوره چهارم، شکل گرفته و بنا است عملکرد منسجمی داشته باشد، فعلاً در حال چیدمان ساختارها و پیدا کردن خودشان هستند.
درباره انتقاد از انتصابات شهرداری نظری ندارید؟ این عنوان در فضای عمومی خیلی مورد توجه قرار گرفته هست.
آقای نجفی آدم هوشمند و حکیمی هست، خصوصاً در حوزه مدیریتی. به نظر می رسد که اتفاقاً گزینش ایشان جهت مدیران شهرداری یک اقدام هوشمندانه و مدبرانه بوده هست. ممکن است در بیرون بازتاب متفاوتی داشته باشد با این عنوان که رأی مردم دیده نشده یا اینکه جوانگرایی صورت نگرفته است.
الزاما بحث جوانگرایی نیست؛ بحث این است که مردم جهت تغییر، رأی دادند ولی چیزی که اتفاق افتاده استمرار حضور همان تیم اجرایی سابق هست.
یکی از تلخی هایی که در دوره آقای قالیباف جهت کارکنان شهرداری رخ داد که در عملکرد و بهره وری آنها هم تأثیر گذاشت، این بود که ایشان دو اقدام همزمان با ورودش انجام داد؛ اول اینکه مدیرانش را از بیرون بدنه شهرداری وارد این نهاد کرد و دوم اینکه قسمت عمده این مدیران از بخش نظامی آمده بودند. این دو کار تأثیر بسیار بدی در روحیه کارکنان گذاشت، چون بعضی افراد ناآشنا از نهادهای نظامی آمده بودند و در شهرداری جهت خودشان رزومه سازی می کردند.
این هوشمندی آقای نجفی بود که از مدیران موجود شهرداری استفاده کرده و احتمالاً این کار را ادامه دهد. صرف نظر از سلیقه های سیاسی اگر شایستگی را ملاک قرار دهیم قطعاً آقای نجفی مدیران شایسته ای را گزینش کرده اند. اگر آقای نجفی خواسته بود تا نگاه سیاسی خود را در این عنوان دخیل کند، بدنه شهرداری در برابر او قرار می گرفتند و یک جبهه بندی رخ می داد که دود آن به چشم شهروندان آینده شهر می رفت.
یعنی با این کار می تواند بدنه شهرداری را همراه خودش بکند؟
به نظرم در همین ابتدای کار با این اقدامش قسمت زیادی از بدنه شهرداری را همراه خودش کرده، به علاوه اینکه مقاومت احتمالی بدنه شهرداری در برابر شهردار و مسئولان تازه را نیز در همین اول کار خنثی کرد.
این تیم جدید، چه در شورای شهر و چه شهرداری چقدر می تواند جلوی تخلفاتی که در دوره قبل انجام می شده است ، بگیرد؟
من اگر بخواهم منصفانه بگویم بسیار خوش بین هستم.
یعنی فکر می کنید چهارسال بعد اوضاع تراکم فروشی کم کردن پیدا کرده باشد؟
خیلی سریعتر از چهار سال این اتفاقات می افتد. سه مؤلفه در این زمینه مؤثرند که یا قبل از این وجود نداشتند، یا فقط تابلوی آنها بود یا اینکه در عمل بسیار ضعیف و رقیق اجرا می شدند. یکی عنوان نگاه سیستمی به خدمات و وظایف شهرداری هست. ادعای تیم آقای قالیباف این بود که ما تمام کارهای شهرداری را سیستمی کرده ایم و مردم می توانند آنلاین ما را رصد کنند و ببینند که درآمدها و مخارج شهرداری چه است.
در حالی که با یک ارزیابی جزئی بعضی موارد خلاف این را می شد دید که شهروندان هیچ دسترسی به اطلاعات شهرداری نداشتند. بحث بعدی پاسخگو بودن مقامات شهرداری به مردم و نهادهای نظارتی است که فکر می کنیم در همین سال اول یک عوض کردن رویکرد در این خصوص اتفاق خواهد افتاد. آقای نجفی هم اعلام کردند که گزارش صد روزه ارائه خواهند داد.
خب چه نشانه هایی وجود دارد که این پرسشها در حد شعار باقی نمی ماند؟
ما باید جلوتر برویم و ارزیابی های سه ماه و شش ماه داشته باشیم تا بتوان به ضرس قاطع گفت مسیر مدیریت شهرداری چگونه هست. لذا در هفته های ابتدایی شروع به کار آقای نجفی به نظرم بسیار سخت است که داوری از عملکرد ایشان داشته باشیم. باید به بحث نظارت پذیری شهرداری و شورای شهر هم در این دوره توجه کنیم. این نظارت پذیری باید در همه جا تزریق شود.
اتفاقاً الان وحشت از همین است و اصلاح طلبان زیاد می ترسند. به این معنا که هنگامی که نگاه می کنیم می بینیم مجمع نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران همه اصلاح طلب هستند، شورای شهر هم تماماً اصلاح طلب است و شهردار هم همینطور. آیا اینها جهت نظارت بر همدیگر انگیزه کافی خواهند داشت؟ آیا نگاه سیاسی بر عنوان نظارت غلبه پیدا نمی کند؟
اگر فرض شما را مشروط جواب دهیم، پاسخ منفی هست. یعنی دغدغه ها واقعی هستند ولی اگر فرض این باشد که اصلاح طلبان چه در مجلس و چه شورای شهر، شایسته سالاری را به تمام معنا نهادینه کرده باشند و رویکرد غیرسیاسی در پیش بگیرند، عنوان نظارت به بیراهه نخواهد رفت.
نمی خواهم در این میان حرف از اخلاق و دین و امثال اینها بزنیم. سؤال مشخص من این است که تن دادن به چنین نظارتی در چنین شرایطی آیا ضرورت سیاسی هم دارد یا خیر؟
ضرورت اجتماعی و رفاهی آن بالاتر از ضرورت سیاسی هست. یعنی مردم پایتخت کشور عزیزمان ایران خیلی برایشان تفاوت ندارد که به لحاظ سیاسی چه اتفاقی می افتد. مهم برایشان این است که اوضاع یک گام بهتر شود.
بگذارید من سؤالم را براق بپرسم؛ با این ترکیب یکدست شورای شهر و مجمع نمایندگان پایتخت کشور عزیزمان ایران آیا اصلاح طلبان نباید دلواپس از دست دادن پایگاه رأی خود در اثر لغزش های احتمالی باشند؟
به علت خاستگاه رأی شورای پنجم، کارنامه شهرداری و شورای شهر در چهار سال آینده به حساب اصلاح طلبان نوشته خواهد شد و سال ۱۴۰۰، مردم پایتخت کشور عزیزمان ایران با ارزیابی از این عملکرد تصمیم خود را جهت آن انتخابات می گیرند. لذا این هم موضوعی است که به لحاظ سیاسی شورای پنجم و شهرداری پایتخت کشور عزیزمان ایران را در چهار سال پیش رو ملزم می کند که براساس مطالبات مردم و همینطور ضرورت براق سازی و فسادزدایی از این مجموعه عمل کنند.
اینجا موقعیت خوبی است که از بحث شهرداری خارج شویم و به مباحث دیگر بپردازیم. با این سؤال که آیا همین عنوان در خصوص کارنامه دولت آقای روحانی و اصلاح ط لبان نیز صدق نمی کند؟ یعنی کارنامه آن به پای جریان اصلاحات نوشته شود.
دولت دوازدهم در شرایط خاصی شکل گرفت که مهمترین آن هم نگرانی مردم از روی کار آمدن مجدد تندروی و پوپولیسم بود. همچنین دغدغه این وجود داشت که در حوزه بین الملل با یک حرکت معکوس دستاوردهای چهار سال قبل از بین بروند. به علت همین پرسشها رویکرد رأی مردم علاوه بر برنامه ها و تیم آقای روحانی ناظر به جلوگیری از قدرت گرفتن رقبای ایشان هم می شد. با این ارزیابی به نظرم ضرورتاً نمی شود که کارنامه آقای روحانی را الزاماً پای جریان اصلاحات گذاشت چون به هر حال حتی تیم های انتخاباتی هم در انتخابات گذشته ائتلافی بودند. اگر کابینه آقای روحانی یک کابینه اصلاح طلبانه بود که مد نظر اکثریت گروه های اصلاح طلب قرار داشت، می توانستیم بگوییم این کارنامه باید پای اصلاح طلبان نوشته شود. حال آنکه نه آقای روحانی چنین ادعایی دارند و نه جایی ایشان به عنوان اصلاح طلب و کابینه ارزش به عنوان کابینه اصلاح طلب معرفی شدند. ادعای نیرومند این است که کابینه ایشان کابینه اعتدال و توسعه است.
یعنی حزب اعتدال و توسعه؟
بیشتر بله. یعنی کارنامه این دولت را اول باید پای شخص آقای روحانی و بعد پای حزب اعتدال و توسعه نوشت. اصلاح طلبان به نظر من در این سیر در رده های بعدی قرار دارند؛ شاید گفته شود اکثریت رأی آقای روحانی را اصلاح طلبان جمع کردند که ادعای درستی هست. ولی آنها به این علت تلاش کردند که اولاً گزینه دیگری در کار نبود و بعد هم نگرانی از قدرت گرفتن رقبای تندروی دولت جدی بود. ولی در زمینه اجرائیات دولت و تیمی که گزینش شده است اند می بینیم که سهم اصلاح طلبان حتی کمتر از بقیه گروه ها است و دخالت زیادی در پرسشها اجرایی و تصمیم گیری های این دولت ندارند. البته بی تأثیر و بدون نفوذ هم نیستند ولی دست اوج در اختیار اصلاح طلبان نیست.
فکر می کنید دولت دوازدهم کارآمدتر از دولت یازدهم باشد؟
حتماً کارآمدتر خواهد بود. پیش بینی من این است که در دوره پیش رو، هم رویه های دولت و هم رویه های مدیر جمهوری نسبت به دولت یازدهم اصلاح شوند. با اینکه هنوز فکر می کنیم کابینه می توانست بهتر از این بسته شود ولی معتقدیم این دولت از دولت قبلی کارآمدی بهتری داشته باشد. الان هم نگاه ما رو به گذشته و وقایع معرفی کابینه نیست. از این مقطع عبور کردیم و آنچه الان موضوعیت دارد کابینه مستقری است که بر سر کار آمده.
در ادامه فکر می کنید با فراکسیون امید چه رابطه ای با دولت بتوانید برقرار کنید، مخصوصاً در قیاس با دولت یازدهم فکر می کنید رابطه شما چه تفاوت هایی داشته باشد؟
ما تلاش می کنیم رابطه ای حرفه ا ی تر و براق تر با دولت برقرار کنیم؛ یعنی تلاش می کنیم بی تعارف تر با دولت برخورد کنیم. به نوعی ما در دولت یازدهم بعضی ملاحظات خاص داشتیم و به آن اهمیت می دادیم ولی این ملاحظات الان دیگر یا وجود ندارند یا کمتر خواهند بود. ما در دولت دوازدهم خیلی جدی تر دولت را نقد خواهیم کرد و توقع هم داریم که رابطه دولت و شخص آقای روحانی با مجلس و نمایندگان، مستمرتر و مؤثرتر باشد؛ یعنی دولت باید تعامل تشریفاتی را کنار بگذارد و وارد تعامل کاری شود.
قبل از دولت دوازدهم به نظر می رسید که پایگاه مهم حمایت از دولت در مجلس فراکسیون امید باشد، الان ولی اینطور به نظر می رسد که فراکسیون مستقلین این نقش را دارد. این ارزیابی را قبول دارید؟
ارتباط نمایندگان با دولت زیاد فردی است و نمی توان تعبیر فراکسیونی از آن داشت. معدل این ارتباطات این گونه است که شاید الان مجموعه مستقلین به دولت نزدیک تر باشند و دولتی هم که معرفی شد و رأی آورد، زیاد از دو طیف اصلاح طلبان و اصولگرایان، باعث خشنودی این مجموعه شد ولی من فکر می کنم زیاد بحث حمایت ها در حوزه سیاسی است و در حوزه های فنی نمایندگان از طیف های متفاوت تلاش می کنند در مقام ناظر یا منتقد قرار بگیرند.
واژه های کلیدی: ایران | شهرداری | اصلاح طلب | شورای شهر | اصلاح طلبان | شورای شهر تهران | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
